De begrotingsnormering geeft – via een aantal kengetallen – aan binnen welke grenzen de totale collectieve sector moet blijven. In Nederland heeft de begrotingsnorm de afgelopen jaren gezien op de maximaal acceptabele omvang van het financieringstekort en de maximale omvang van de collectieve lastendruk, beide als aandeel van het nationale inkomen. Met het vastpinnen van het financieringstekort en de collectieve lastendruk binnen maximale kaders zijn impliciet ook de collectieve uitgaven vastgelegd. Immers, de financiering van extra uitgaven via belastingheffing of schuld is aan normen gebonden.

Begrotingsnormen kunnen gezien worden als hulpmiddel in het begrotingsproces. Begrotingsnormen hebben een aantal bestuurlijke functies. De functies zijn te onderscheiden in intern gerichte en extern gerichte functies: