In de oorspronkelijke opzet van 1970 werd voorgesteld dat het onderzoek zou worden uitgevoerd in de vorm van een (binnen een kort tijdsbestek vallend) panelonderzoek. De respondenten zouden twee maal moeten worden ondervraagd, eenmaal in de campagneperiode (pre-enquête) en eenmaal direct na de verkiezingen (postenquête). De mogelijkheid dat het tweede vraaggesprek (de zogenaamde tweede golf van interviews) zou plaatsvinden na de kabinetsformatie, werd opengehouden.

Hoewel de in eerste instantie voorgestelde opzet – een vraaggesprek voor en een vraaggesprek met dezelfde respondenten na de verkiezingen – de basisopzet was en is van het Nationaal Kiezersonderzoek, zijn er op deze regel (al dan niet noodgedwongen) uitzonderingen voorgekomen. In 1972 vonden de eerste interviews plaats direct na de verkiezingen en werd de tweede interviewronde gehouden nadat de nieuwe regering was geïnstalleerd. In 1981 werden de respondenten in de periode voorafgaand aan de verkiezingen twee maal ondervraagd (in januari/februari en april) en voor een derde maal na de verkiezingen. In 1982 werden vervroegde verkiezingen gehouden en was slechts één vraaggesprek mogelijk; dit vraaggesprek vond na de verkiezingen plaats.

In het onderzoeksvoorstel van 1970 werd betoogd dat, om zinvolle analyse mogelijk te maken, minimaal tweeduizend complete interviews (zowel in de pre-enquête als in de post-enquête) noodzakelijk zouden zijn. In de meeste gevallen is echter het werkelijke aantal gerealiseerde vraaggesprekken lager uitgevallen. In de tabel 000 staat het aantal daadwerkelijk gehouden vraaggesprekken voor de diverse golven van (verse steekproeven van) Nationale Kiezersonderzoeken vermeld.

Tabel 6. Tijdstip en aantal gerealiseerde vraaggesprekken Nationale Kiezersonderzoeken