Voor het geheel van de buitenlandse betrekkingen was van belang dat Nederland in 1920 zich had aangesloten bij de Volkenbond, de internationale organisatie die het ideaal moest belichamen van collectieve veiligheid als alternatief voor machtsevenwicht door militaire allianties. Aangezien het Volkenbondsverdrag ook Nederland kon verplichten tot deelneming aan gezamenlijke strafmaatregelen tegen staten die zich aan agressie schuldig hadden gemaakt, wijzigde de Nederlandse regering de term neutraliteitspolitiek in zelfstandigheidspolitiek Veel materiële betekenis zou deze naamsverandering overigens niet hebben. De oprichting van de Volkenbond bracht met zich mee dat in Den Haag het Permanente Hof van Internationale Justitie werd gevestigd; daarmee werd de lijn van de Haagse Vredesconferenties doorgetrokken. Nederland (en met name minister Van Karnebeek) liet zich binnen de voorloper van de Verenigde Naties niet onbetuigd. Met name op het gebied van ontwapening, humanitaire aangelegenheden en de ontwikkeling van het internationale recht leverde Nederland relatief grote inspanningen.