In een verkenning van Shell worden twee wereldscenario’s geschetst die beide zijn gebaseerd op voortgaande globalisering, liberalisering en technologische ontwikkeling, zie: Shell International Petroleum Company, Ltd., Global Scenario’s 1998-2020, Londen, 1999.

Men ziet deze krachten als onstuitbaar, bondig samengevat in TINA: „There Is No Alternative”. In het eerste scenario, The New Game, worden negatieve effecten van deze ontwikkeling succesvol gemitigeerd door nieuwe internationale instellingen en aanpassingen van bestaande organisaties. Door betere coördinatie en probleemoplossend vermogen van deze instellingen komen crises als in de late jaren negentig van de twintigste eeuw niet meer voor en komt realisatie van belangrijke doelen, zoals die van Kyoto, binnen het verschiet. Het tweede scenario, People Power, vloeit voort uit een mondiale crisis waar de oude instituties geen antwoord op hebben. Mensen worden hierdoor op zichzelf teruggeworpen en gedwongen te putten uit eigen kracht. Een extreme individualisering en fragmentering zijn hiervan het gevolg, maar er ontstaat eveneens grote creativiteit en diversiteit. Ondernemingen krijgen minder met publieke dan met sociale controle te maken: NGO’s van velerlei aard zitten op het vinkentouw. De grote onvoorspelbaarheid van de markt impliceert dat ondernemingen alleen succesvol kunnen zijn als zij zeer nauw aansluiten bij de grillige consument.