De WRR publiceerde eveneens: Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, Van verdelen naar verdienen. Afwegingen voor de sociale zekerheid in de 21e eeuw, Den Haag, 1997.

In dit rapport wordt aangetoond dat het huidige stelsel van sociale zekerheid op termijn niet houdbaar is. Wanneer de onderliggende processen niet veranderen, moet louter op demografische gronden gerekend worden met een forse stijging van de i/a-ratio (de verhouding tussen het aantal inactieven en actieven). Om deze ratio in 2010 gelijk te houden aan het niveau van 1995, zijn 1,1 miljoen arbeidsplaatsen meer nodig dan in 1995. Vertaald in een hogere arbeidsparticipatie van ouderen zou dit betekenen dat de arbeidsparticipatie van de 55- tot 65-jarigen verhoogd moet worden van 26% nu naar 84% in 2010. Er is dus veel aan gelegen de arbeidsparticipatie te verhogen. Dit geldt des te sterker als de pensioneringsproblematiek in ogenschouw wordt genomen. In 2035 zullen er tweemaal zoveel 65-plussers zijn als in 1995. Het openhouden van de optie van een parallelle inkomensontwikkeling tussen de generaties onderstreept eens temeer de noodzaak het draagvlak te verbreden. Ook andere ontwikkelingen, zoals de versterkte economische concurrentie en de groeiende pluriformiteit en flexibilisering van arbeid nopen tot een heroriëntatie van het arbeidsmarktbeleid en de sociale zekerheid. De gunstige ontwikkeling van de Nederlandse economie, die weer tot volledige werkgelegenheid leidt, verschaft Nederland de adempauze om tot een ingrijpende herstructurering van het beleid en structurele verhoging van de arbeidsparticipatie te komen. Het rapport verkent de mogelijkheden hiertoe en schetst de contouren van een geïntegreerd stelsel van sociale zekerheid en arbeidsmarktbeleid.