De reglementen van orde van beide kamers kennen aan de individuele leden het zogenaamde vragenrecht toe. Indirect is het vragenrecht – net als het recht van interpellatie – afgeleid van het grondwettelijke inlichtingenrecht.

De leden van de Tweede Kamer beschikken sinds 1906 over het vragenrecht, de Eerste-Kamerleden sinds 1918. De kamerleden dienen hun vragen in bij de kamervoorzitter, die deze doorzendt, tenzij bij hem overwegende bezwaren bestaan tegen de vorm danwel de inhoud van de vragen.

Het reglement van orde van de Eerste Kamer gaat ervan uit dat de leden hun vragen schriftelijk indienen en daar ook een schriftelijk antwoord op krijgen. De leden van de Tweede Kamer kunnen bij hun vragen om een schriftelijk danwel mondeling antwoord verzoeken. Het vragenrecht leent zich voor nogal wat uiteenlopende doeleinden, terwijl het gebruik ervan weinig inspanning vereist. Door middel van vragen kan een kamerlid een minister of staatssecretaris op een bepaalde zaak attenderen, danwel om een mening of om feitelijke inlichtingen vragen, danwel trachten de betrokkene ertoe te bewegen op één of andere wijze in te grijpen. In veel gevallen treft men een combinatie van de genoemde doeleinden aan.

De bewindslieden geven in het zogenaamde vragenuurtje van de Tweede Kamer mondeling antwoord op die vragen, waarvoor om een mondeling antwoord is verzocht. Tot 1984 werd het – eigenlijk pas sinds 1970-1971 wekelijkse – vragenuurtje aan het begin van de kamervergadering op donderdag gehouden. In september 1984 is het vragenuurtje – qua opzet nogal ingrijpend gewijzigd – vervroegd naar het begin van de kamervergadering op dinsdag. Het vraag- en antwoordspel kreeg bovendien het karakter van een kort debat doordat de vragensteller ook vragen aan andere kamerleden mocht stellen, waarop de medeleden vanzelfsprekend konden antwoorden. Sinds 1991 zendt de kamervoorzitter niet meer de vragen door aan de betrokken minister of staatssecretaris maar geeft hij slechts het onderwerp door waar de vragen betrekking op hebben.

Van de bewindslieden wordt verwacht dat zij de gestelde vragen bij de eerstvolgende gelegenheid beantwoorden, indien om een mondeling antwoord is verzocht. Vanaf het midden van de jaren negentig worden er per jaar ongeveer 100 series vragen mondeling beantwoord in het vragenuurtje.

Voor de veel talrijkere schriftelijk te beantwoorden vragen geldt een termijn van drie weken. In de praktijk duurt het vaak veel langer voordat het antwoord verschijnt, zeker wanneer twee of meer departementen bij de beantwoording betrokken zijn. Schriftelijke antwoorden worden met de vragen in het zogenaamde Aanhangsel opgenomen.

Hieronder een overzicht van het aantal schriftelijke vragen per parlementair jaar beantwoord.

Parlementair jaar	Aantal vragen in de Tweede Kamer	Aantal vragen in de Eerste Kamer
1960-1961	227	25
1961-1962	208	12
1962-1963	209	28
1963-1964	426	45
1964-1965	440	42
1965-1966	638	36
1966-1967	584	6868
1967-1968	822	76
1968-1969	1057	92
1969-1970	1411	83
1970-1971	1400	119
1971-1972	1689	169
1972-1973	1656	152
1973-1974	1679	120
1974-1975	1363	112
1975-1976	1294	52
1976-1977	1303	58
1977-1978	1414	43
1978-1979	1740	69
1979-1980	1669	56
1980-1981	1462	49
1981-1982	1481	37
1982-1983	1169	45
1983-1984	1109	42
1984-1985	1161	56
1985-1986	973	63
1986-1987	965	45
1987-1988	824	29
1988-1989	774	33
1989-1990	703	26
1990-1991	694	30
1991-1992	739	35
1992-1993	736	33
1993-1994	682	17
1994-1995	1045	30
1995-1996	1423	33
1996-1997	1502	32
1997-1998	1516	29
1998-1999	1759	22
1999-2000	1518	8
2000-2001	1464	21
2001-2002	1445	18
2002-2003	1669	12
2003-2004	2018
2004-2005	2093

Bron: PDC.

Voor de latere jaren zijn cijfers beschikbaar over het aantal door de Tweede Kamer gestelde schriftelijke vragen per kalender jaar:

 

Kalenderjaar	Schriftelijke vragen Tweede Kamer
2005	2057
2006	1806
2007	2891
2008	3237
2009	3025
2010	2552
2011	3.055
2012	2.535
2013	2.562
2014	2.423
2015	2.822
2016	2.627
2017	2.112
2018	2.812

Bron: griffie Tweede Kamer

In de Tweede Kamer zijn tijdens het mondelinge vragenuur de volgende aantallen vragen gesteld:

 

Kalenderjaar	Mondelinge vragen Tweede Kamer
2006	92
2007	113
2008	134
2009	135
2010	101
2011	217
2012	166
2013	180
2014	168
2015	157
2016	144
2017	117
2018	131

Voor de Eerste Kamer zijn de aantallen gestelde schriftelijke vragen per parlementair jaar beschikbaar sinds 1967-1968.

Parlementair jaar	Gestelde schriftelijke vragen 1
1967-1968	71
1968-1969	96
1969-1970	78
1970-1971	123
1971-1972	197
1972-1973	192
1973-1974	147
1974-1975	111
1975-1976	63
1976-1977	70
1977-1978	55
1978-1979	86
1979-1980	54
1980-1981	57
1981-1982	36
1982-1983	51
1983-1984	51
1984-1985	52
1985-1986	74
1986-1987	57
1987-1988	30
1988-1989	38
1989-1990	34
1990-1991	33
1991-1992	25
1992-1993	33
1993-1994	19
1994-1995	32
1995-1996	34
1996-1997	32
1997-1998	29
1998-1999	23
1999-2000	8
2000-2001	21
2001-2002	18
2002-2003	12
2003-2004	20
2004-2005	10
2005-2006	12
2006-2007	10
2007-2008	11
2008-2009	15
2009-2010	12
2010-2011	6
2011-2012	12
2012-2013	6
2013-2014	7
2014-2015	9
2015-2016	11
2016-2017	2
2017-2018	0

¹ N.B.: meegeteld zijn ook de mededelingen van de regering over uitstel van beantwoording van gestelde vragen.

Bron: www. eerstekamer.nl

In het midden van de jaren zestig is het gebruik van het schriftelijk vragenrecht zowel in de Tweede als de Eerste Kamer dus zeer sterk toegenomen. Vanaf het begin van de jaren zeventig is het aantal vragen in de Eerste Kamer vervolgens sterk afgenomen tot circa 20 vragen per parlementair jaar. De leden van de Tweede Kamer gingen vanaf 1979-1980 ook steeds minder gebruik maken van het vragenrecht. Vanaf het optreden van het kabinet-Kok in 1994 is evenwel sprake van een opmerkelijke toeneming van het aantal schriftelijke vragen van Tweede-Kamerleden.

Zie:

Zie voor het vragenuurtje: G. Visscher, Vragen en debatteren, in E.C.M. Jurgens en J.A. van Schagen (red.), Tweede Kamer op orde; Beschouwingen over het herziene Reglement van orde, Den Haag, 1993.