De Nederlands Gereformeerde Kerken tellen (1 januari 2001) 91 kerken met 75 dienstdoende predikanten en een zielental van 30.610. Deze kerken zijn ontstaan toen in 1967 in de Gereformeerde Kerken (Vrijgemaakt) een conflict ontstond over samensprekingen met de niet-Vrijgemaakte (ook wel als Synodaal aangeduide) Gereformeerde Kerken in Nederland, het lidmaatschap van kerkelijke of algemeen christelijke organisaties en de mate van tolerantie tegenover afwijkende theologische opvattingen. Het leidde tot een breuk, waarbij ruim 20.000 kerkleden en 30 procent van de predikanten „buiten het kerkverband” kwamen te staan.

Deze Gereformeerde Kerken (buiten verband) namen 1979 de naam Nederlands Gereformeerde Kerken aan. Zij zijn verenigd in een twaalftal regio’s (classes) op basis van een enigszins aangepaste versie van de Dordtse Kerkenorde, het Accoord van Kerkelijk Samenleven. De Nederlands Gereformeerde Kerken zijn lid van het Contactorgaan voor de Gereformeerde gezindte en werken plaatselijk samen met de Christelijke Gereformeerde Kerken.

Informatie: Informatieboekje voor de Nederlands Gereformeerde Kerken.

Periodiek: Kerkblad voor Nederlands Gereformeerde Kerken in Flevoland, Gelderland en Overijssel; Kerkbode van Nederlands Gereformeerde Kerken; Opbouw.

Literatuur: G. van den Brink en H.J. van der Kwast, Een kerk ging stuk. Relaas van de breuk die optrad binnen de Gereformeerde Kerken (Vrijgemaakt) in de jaren 1967-1974, Amsterdam, 1992.